Plameni pozdravi, 2015
Šestokanalna digitalna slajd projekcija sa zvukom
(glasovi: Stevan Bajski, Pavle Kaucki, Ema Kostić, Tara Radulović)
Albumi koji su Titu kao rođendanski poklon stizali svake godine od pionirskih organizacija, osnovnih škola i drugih dečjih ustanova širom Jugoslavije uglavnom imaju veoma sličnu strukturu. Na početku je uvek posveta, odnosno čestitka predsedniku, dok se unutra nižu fotografije spoljašnjosti i unutrašnjosti institucije koja album šalje, grupni portreti dece, fotografije njihovih aktivnosti. Veliku većinu fotogografija u ovim albumima snimila su i izradila sama deca, budući da je većina škola imala fotografske sekcije i laboratorije, pa fotografije otkrivaju u određenom smislu institucionalni svet dece Jugoslavije tokom druge polovine dvadesetog veka – budućih graditelja socijalizma. Veliki broj albuma takođe sadrži i potpise pored fotografija koji su neretko pisani u prvom licu množine i kroz koje deca i njihovi nastavnici objašnjavaju šta rade i kako to doživaljavaju. Kao i fotografije, i potpisi su često veoma slični, iako datiraju iz perioda od sredine četrdesetih godina dvadesetog veka pa do Titove smrti 1980. godine. Koliko i fotografije, rečenice koje ih prate govore o određenom istorijskom momentu, državi u kojoj su nastale a koja više ne postoji, ali i modernističkom projektu koji se nikada nije dovršio i budućnosti koja se nikada nije desila. U arhivu Muzeja istorije Jugoslavije nalazi se 260 albuma koje su poslala deca Jugoslavije, u kojima se nalazi nekoliko hiljada fotografija i stotine poruka. U radu je iskorišćeno 363 fotografija iz fotografskih albuma poslatih Titu od 1945. do 1980. godine i 93 poruke koje prate fotografije.
46 saksija sa biljkama, 2015
Socijalistička Jugoslavija postojala je 46 godina, od 1945. do 1991. godine. U zvaničnoj retorici države njeni najmlađi članovi – deca, često su bili poređeni sa cvećem zbog svoje svežine i mladosti. Sa cvetnom baštom upoređivana je i sama država. Biljke su bile nezaobilazni deo enterijera svake zvanične ustanove, pre svega škola. Više od dve decenije nakon raspada Jugoslavije, jedna od retkih slika koja je ostala nepromenjena jeste upravo ona brojnih saksija sa biljem koje krase hodnike škola i zvaničnih institucija širom nekadašnje države. Saksija sa biljkama koje su verovatno nepromenjene i nedirnute istorijom ovog regiona u proteklih nekoliko decenija.
Ana Adamović prvenstveno se bavi temama identiteta i sećanja, istražujući ove fenomene kroz fotografske i video radove. Njeni radovi izlagani su na brojnim samostalnim i grupnim izložbama u zemlji i inostranstvu. Opštu književnost diplomirala je na Filološkom fakultetu u Beogradu, fotografiju je studirala na Institutu za umetnost u Bostonu, dok je 2019. godine doktorirala na Akademiji umetnosti u Beču. Osnivačica je organizacije Kiosk – platforma za savremenu umetnost iz Beograda.